-پاسخ آیت الله سیستانی درباره لباس مشکی در محرم وصفر
-پاسخ آیت الله خامنه ای درباره افطار کردن با تربت امام حسین علیه السلام
-دست زدن همراه با شادي و خواندن و ذكر صلوات بر پيامبر اكرم و آل او(ص) درجشن هايي كه به مناسبت ايام ولادت ائمه(ص) و اعياد وحدت و مبعث برگزار مي شود چه حكمي دارد؟ اگر اين جشن ها در مكانهاي عبادت مانند مسجد و نمازخانه هاي ادارات و يا حسينيه ها برگزارشوند، حكم آنها چيست؟
-پاسخ آیت الله شبیری زنجانی درباره جشن عروسی در ماه محرم وصفر
-پاسخ آیت الله مکارم شیرازی درباره اصلاح و آرایش در ماه های محرم و صفر
-پاسخ آیت الله روحانی درباره جنگ عایشه با امیرالمؤمنین (علیه السلام) از همه گناهان بدتر بود
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز روز عید غدیر
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز عید غدیر
-پاسخ آیت الله حکیم در باره افضل بودن حضرت علی علیه السلام از بقیه ائمه وپیامبران
-پاسخ آیت الله وحید خراسانی درباره سیگار کشیدن در ماه رمضان

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:10707 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

امام جماعت عادل كيست؟

عادل كسي است كه از گناهان كبيره پرهيز كند و گناهان صغير را تكرار نكند و اگر گناهي انجام داد، فوراً توبه و استغفار كند. اين صفت از سه راه براي انسان مشخص ميشود:

1- انسان يقين كند كه امام جماعت عادل است، مثلاً با او مجالست و رفت و آمد داشته باشد و صفت عدالت و پاكي و تقوا را در او مشاهده كند و از او گناهي نبيند.

2- دو نفر انسان عادل ومطمئن بر عدالت امام جماعت شهادت دهند و او را به عنوان عادل تأييد كنند.

3- تعدادي از مردم مسلمان و نمازگزار به او اقتدا كرده باشند.

از اين راهها ميتوانيم به عدالت فردي پي ببريم.

البته حُسن ظاهر (ظاهر الصلاح بودن) براي پي بردن به عدالت كافي است.

در توضيح المسائل آمده است: نشانه عادلت اين است كه در ظاهر شخص خوبي باشد؛ يعني اگر از اهل محلّيا همسايگان يا كساني كه با او معاشرت دارند، حال او را بپرسند، بگويند: ما خلاف و گناهي از او سراغ نداريم.(1) در جاي ديگر آمده است: عدالت معتبر در امام جماعت عبارتاست از حُسن ظاهر؛ يعني دوري جستن از گناهان كبيره، به طوري كه ظاهراً احوال شخصي به طور ظنّي دلالت كند كه او بناي بر ترك گناه دارد. مأموم بايد حُسن ظاهر را احراز كند. اصرار بر گناهان صغيره به منزله گناه كبيره است.(2).

(پاورقي1 توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 17، ذيل مسئله 2.)

پاورقي2 همان، ص 819، ذيل مسئله 1453.

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.